ديدگاه مسعودي درباره ي قيام امام حسين عليه السلام

مشخصات كتاب

نويسنده : اصغر منتظم قائم

ناشر: اصغر منتظم قائم

چكيده

اين مقاله ابتدا به شرح حال مسعودي مي پردازد و بيان مي دارد كه مسعودي فرزند قرن چهارم، اوج نوآوريها و شكوفاييهاي علمي مسلمين در شاخه هاي مختلف دانش بشري است.از نظر مسعودي تاريخ، مجموعه اي از معارف بشري و آگاهيهاي سودمند است كه براي نفوس، ضروري و شامل همه ي وقايع مربوط به انسان است.در بخش ديگري از مقاله، روش تاريخنگاري مسعودي مورد بررسي قرار گرفته و به نوآوري او در اين زمينه، منابع مورد استفاده ي وي و ديدگاه مذهبي او اشاره شده است.بخش آخر به ديدگاه مسعودي درباره ي قيام امام حسين اختصاص دارد. وي در كتاب «التنبيه والاشراف» قيام امام حسين (ع) را به طور خلاصه در ضمن دوران خلافت يزيد آورده اما در كتاب مروج الذهب اين واقعه را تحت عنوان «ذكر مقتل حسين ابن علي بن ابي طالب» در 9 صفحه به تصوير كشيده است.

مقدمه

با سپاس از همت والاي پژوهشكده علوم انساني دانشگاه امام حسين (ع) در خصوص برپايي نشست علمي - پژوهشي ابعاد زندگاني امام حسين عليه السلام و بررسي تحريفات و برداشتهاي نادرست از قيام امام سوم عليه السلام، اينجانب در پاسخ به دعوت آن پژوهشكده محترم، گفتاري در زمينه ي شيوه ي تاريخنگاري يكي از مورخان اسلام، كه نامش بر تارك آسمان نگارش «تاريخ اسلام» مي درخشد، ذكري به ميان آورده، در فرجام سخن به ديدگاه او درباره ي قيام امام حسين عليه السلام با دلايل و شواهد اشاره خواهم كرد.

زندگاني مسعودي

وي ابوالحسن علي بن حسين بن عبدالله مسعودي، يكي از فرزندان صحابي پيامبر (ص) عبدالله بن مسعود است كه در سال 287 هجري در شهر بغداد به دنيا آمد. [1] او در همين شهر رشد كرد و به تحصيل علوم رايج در شاخه هاي مختلف لغت، ادب، فقه، تاريخ، كلام، جغرافيا، رياضيات، هيأت، فلسفه و سياست پرداخت و زبانهاي فارسي، يوناني، سرياني و سانسكريت هندي را فراگرفت. سپس براي تحقيقات جغرافيايي و تاريخي در سال 309 هجري به جهانگردي پرداخت. وي در طول سياحت خستگي ناپذيرش از مناطق مختلفي از جمله فارس، كرمان، استخر، ملتان، منصوره، كنبايه، بمبئي، سرنديب، بلاد چين، ماداگاسكار، زنگبار، عمان، آذربايجان، گرگان، شام، انطاكيه و بصره بازديد كرد و در سال 336 هجري قمري به مصر رفت و در شهر فسطاط سكونت گزيد و به سال 346 هجري [2] در همين شهر دار فاني را وداع گفت. مسعودي فرزند قرن چهارم، اوج نوآوريها و شكوفاييهاي علمي مسلمين در شاخه هاي مختلف دانشهاي طب، داروسازي، فلسفه، شيمي، فيزيك، مكانيك، هيأت، رياضيات، جغرافيا، كلام، شعر، لغت و تاريخ است. دانشمندان بزرگي همچون زكرياي